Γερο-Μάξιμος ο Ιεροψάλτης
Το σχετικό περιστατικό διηγείται ο αείμνηστος Αρχιμαδρίτης Χερουβείμ ο Αγιαννανίτης, Κτίτορας της Μονής Παρακλήτου.
«Βαθειά τυπωμένη στη μνήμη μου μένει η μορφή του γέροντος Μαξίμου του ιεροψάλτου. Όταν τον γνώρισα σε μια επίσκεψη, που του κάναμε μαζί με κάποιον άλλον αδελφό, ήταν ασθενής, κατάκοιτος…Σταθήκαμε κατασυγκινημένοι κοντά του και αρχίσαμε να συζητούμε μαζί του με την ελπίδα ότι θα τον ακούσουμε να ψάλει, έστω και από το κρεβάτι του πόνου. Παρακαλέσαμε τον Γέροντά του, ο οποίος και του το επέβαλε.
– Τώρα πια, μας είπε ταπεινά, έχω ξεχάσει τα ψαλτικά. Κοιτάζω πώς να οικονομήσω εν υπομονή τις ημέρες της ασθενείας μου, ώστε φεύγοντας από την ζωή αυτή να υπάρχει μέσα μου βεβαία η ελπίς και η πληρότητα της σωτηρίας μου. Χάριν της υπακοής, όμως, θα ψάλω λίγο.
…Τον βοηθήσαμε να ανασηκωθεί και βάλαμε μερικά μαξιλάρια στην πλάτη του.
– Έχουν περάσει πολλά χρόνια, αφ’ ότου σταμάτησα να ψάλω επισήμως στις αγρυπνίες. Τώρα ψάλλω μόνο προς την Θεοτόκο και Μητέρα του Κυρίου μας και Μητέρα όλων των Αγιορειτών. Για αυτό θα σας πω ένα “Ἄξιόν ἐστιν”.
Τότε, λοιπόν, έγινα όλος αυτιά, για να ακούσω, να απολαύσω ένα άγιο, ένα μάρτυρα μοναχό, καθώς προσωπικά τον θεωρούσα. Όταν πράγματι άρχισε να ψάλει, νόμιζα ότι ήχοι ουράνιοι έβγαιναν από όργανα υπερκόσμια. Για πρώτη φορά, ίσως και τελευταία, άκουγα ένα τέτοιο αγγελικό ύμνο. Όταν, πλέον, απέδωσε και την τελευταία συλλαβή, συγκινημένος και κατάκοπος ξάπλωσε στο κρεβάτι του…»
1. Αρχιμ. Χερουβείμ, Από το Περιβόλι της Παναγίας – Νοσταλγικές Αναμνήσεις. Ιερά Μονή Παρακλήτου, Ωρωπός (1981)